Częściowy zwrot wkładu a obowiązek podatkowy

25 listopadaa 2016 r.

Z art. 12 ust. 4 pkt 3a i 3b ustawy o CIT wynika, że tylko likwidacja i wycofanie się wspólnika ze spółki osobowej nie rodzą obowiązku podatkowego. Art. 12 ust.4 pkt 3c ustawy o CIT stanowi, że do przychodów nie zalicza się przeniesienia składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną.



Ustawa przewiduje zatem opodatkowanie zwrotu wkładu a zasady opodatkowania są uzależnione od tego, czy wkład ma postać pieniężną czy niepieniężną. Ustawa nie reguluje natomiast częściowego wycofania wkładu.



W przypadku całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki wyłącza się z przychodów nadwyżkę przychodów nad kosztami ich uzyskania pomniejszoną o wypłaty z tytułu udziału w spółce.

Celem przepisu art. 12 ust. 4 pkt 3a i 3b ustawy o CIT jest odroczenie opodatkowania, aż do momentu całkowitego wystąpienia wspólnika ze spółki. Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa, domniemywa się, że czynności nieuregulowane są wolne od opodatkowania i nie należy stosować analogii, która będzie wpływała niekorzystnie na sytuację podatnika.



Stanowisko Sądów oraz Organów podatkowych dotyczące opodatkowania w zakresie częściowego wycofania wkładów ze spółki osobowej nie jest jednolite.



Zgodnie ze stanowiskiem WSA w wyroku z 29 czerwca 2016r. (ISA/Wr253/16)oraz WSA w wyroku z 19 maja 2016r. (I SA/Gl/86/16) i NSA w wyroku z dnia 22 maja 2015 (IIFSK 1471/12) częściowe wycofanie wkładu ze spółki przez wspólnika powinno być neutralne podatkowo, gdyż nie dochodzi w tej sytuacji do przysporzenia.



Odmienne stanowisko, zajęła Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z dnia 4 marca 2015r. (ILPB1/4511-1-1714/15-2/KS), a także Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 1 marca 2016r. (ITPB1/4511-1268/15/AK). Dyrektorzy obu Izb uznali, że takie zdarzenie powinno rodzić obowiązek podatkowy.