Rozbieżności w klasyfikowaniu umowy leasingu komplikują rozliczenia

20 lipca 2015 r.

Dla celów podatkowych ma ona charakter operacyjny, a dla księgowych – finansowy. Dlatego najlepiej ustalić odroczony podatek. Małe podmioty wkrótce nie będą musiały tego robić, gdyż skorzystają z uproszczeń

Jednostki tworzą rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego, ponieważ występują rozbieżności między przepisami podatkowymi a ustawą o rachunkowości. Powodują one, że inna jest wartość podatkowa i bilansowa aktywów oraz pasywów. Najczęściej problemy związane z rozliczaniem odroczonego podatku dochodowego powstają w obszarach leasingu. Większość zawieranych umów leasingowych jest dla celów podatkowych kwalifikowana jako leasing operacyjny. Daje to możliwość odnoszenia opłat leasingowych bezpośrednio w koszty. Umowy takie jednak spełniają zwykle jedno z kryteriów typowych dla leasingu finansowego z punktu widzenia ustawy o rachunkowości. Najczęściej jest to opcja zakupu po cenie znacząco niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia. I właśnie te rozbieżności w kwalifikacji i rozliczaniu umów leasingu na gruncie prawa bilansowego i podatkowego nakładają na leasingobiorcę obowiązek tworzenia rezerwy i/lub ustalania aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie o rachunkowości oraz w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy”.

W księgach

Przy różnicach przejściowych dodatnich, które spowodują zwiększenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przyszłości, tworzy się rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego, wymagającego w przyszłości zapłaty. W ewidencji księgowej rezerwa ta zostanie ujęta zapisem: Wn konto Podatek dochodowy od osób prawnych oraz Ma konto Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego.


Halina Zabrocka, Gazeta Prawna 2015-07-13